De eerste dagen

Na lekker bij te hebben geslapen en ons goed te hebben ingesmeerd zijn we een stuk gaan wandelen om de buurt te leren kennen en onszelf wegwijs te maken. Een kleine tip voor andere mensen die een stuk gaan lopen in Barbados, vergeet geen water mee te nemen want het is hier aardig warm! Op goed geluk rechts gegaan en maar gaan kijken. Na een tijdje lopen zagen we opeens een aap over de straat rennen en in een boom klimmen, we hadden alle drie eigenlijk helemaal niet nagedacht over wat voor beesten er hier rond zouden lopen en daarom was dit een mooie verrassing. Tijdens het lopen moest ik toch aan een aantal dingen wennen, zo is toeteren hier in Barbados een manier van communiceren, het is een bedankje als iemand je voorlaat, een waarschuwing wanneer je als voetganger langs de wegloopt van kijk uit ik kom eraan. Dit was voor mij heel erg wennen omdat ik bij elke toeter dacht dat ik iets verkeerd deed of aan de kant moest, maar het is gewoon een manier om te communiceren. Aan het eind van de dag was ik er toch al aardig aan gewend en nu is het niet meer zo raar om een claxon te horen. Tijdens het wandelen zijn we langs de campus gekomen die ongeveer een half uurtje van ons huis ligt. Na een tijdje gewandeld te hebben zijn we bij een tankstation even wat water en iets te eten gaan halen want ontbijt hadden we niet dus we hadden wel honger gekregen. Daarna kwamen we bij wat voor mij een van de mooiste en meest idyllische plaatsen is waar ik ooit in mijn leven ben geweest. Er stond een bordje met Public Beach dus wij dachten nou ff kijken hoe dat strand er hier bijligt. Zonder grappen het ziet er echt uit als op elke foto die je op internet ziet of in de film voorbij komt! Azuur blauw water en witte parelstranden zo is het hier echt helaas waren we ook niet slim genoeg om even onze zwembroeken mee te nemen want die zee riep ons gewoon. Even heerlijk pootje gebaad en besloten de kortste weg naar huis te zoeken en een bus terug te pakken en lekker te gaan genieten op het strand. zo gezegd zo gedaan ongeveer een uurtje naar huis gelopen en daar snel even Tito gebeld om s'avonds even samen boodschappen te doen zwembroeken handdoeken en water gepakt en toen op weg naar de "bus".

Tja de bus er rijden hier twee soorten bussen, de lijnbus dit is een grote blauwe bus die wel iets wegheeft van een gewone bus zoals wij die kennen maar dan een beetje verouderd en je hebt mijn favoriet de "zwarte" bus die wel een vergunning heeft maar in feite zijn het gewoon volkswagen busjes die aardig oud zijn die zonder tijdschema rond crossen (ze hebben wel de lijnnummers van de gewone bus overgenomen en die route volgen ze ook dus je weet wel waar je uit gaat komen) en maar zoveel mogelijk mensen erin proberen te proppen. Ook dit was weer een geweldige ervaring, ze gooien de schuifdeur open en je zegt waar je heen wil en ze laten je erin. Er passen volgens Nederlandse regels denk ik een man of 10-12 in die bus en met zoveel zaten wij er ook ongeveer in maar ik heb er langs zien rijden met meer dan 20 personen. Ook is het niet raar als de deur half rijdend wordt open gegooid en er iemand halverwege inspringt, dit is mogelijk omdat er 1 chauffeur is en 1 laat ik het de deuropenmaak/cashiere/mensendetaxiinlulman noemen. Waar in heel Barbados de Caribische vibe hangt is dat in de taxi net iets anders, alles gaat hier rustig aan en iedereen doet alles op z'n elf en dertigste maar in de bus gaat alles zo hard en snel als maar kan. Deze busjes kosten $1 per rit, het maakt hiervoor niet uit of je 100 meter moet of van start tot stop mee rijd. De busjes hier hebben een andere claxon dan de auto's, als ze je zien lopen toeteren ze om je te laten weten dat ze eraan komen en als je mee wil steek je hand op en je kan instappen(hoeveel mensen er ook in die taxi zitten). Even denken waar was ik gebleven voordat ik mijn fascinatie over deze geweldige manier van reizen aan jullie vertelde, owja het strand. Het strandje waar we langs waren gelopen bleek ook het strand waar we door de bus werden afgezet en daar waren we nogal blij mee omdat dit een rustig strandje is waar weinig mensen liggen en het is er echt prachtig. Onze eerste duik in de Caribische zee was HEEEERLIJK! Het water heeft een heerlijke tempratuur en er waren wat golven, niet super hoog maar dat zal nog wel komen als de wind aantrekt. Er waait hier trouwens continue een heerlijk briesje waardoor de tempraturen van 30 graden goed vol te houden zijn. S'avonds is het heerlijk met de ramen open lekker rustig aan doen. Op het strand hebben we nog krabben gespot die nog geen 5 meter voor ons rustig uit het zand kwamen kruipen, en zodra je erop af liep doken ze vliegensvlug weer het zand in en op de boomstronk langs me zat opeens een groene hagedis die mij z'n tien minuten heeft aan lopen staren tot ie dacht het is mooi geweest ik ben er weer vandoor en weg was ie.

Na het strand zijn we naar huis gegaan en hadden we met Tito afgesproken om even boodschappen te halen. Eerst naar de supermarkt gereden en de prijzen hier in Barbados zijn niet bepaald goedkoop. Dit komt omdat bijna alles hier geïmporteerd moet worden en daardoor is het aardig prijzig, voor ons zijn de prijzen ongeveer gelijk aan die in Nederland. De winkel waar we waren was echt mega, ik denk dat de plus in Overloon er wel drie of vier keer in had gepast als het niet meer is. Nadat we de winkel hadden afgestruind en al onze spullen in de auto hadden bood Tito ons aan om even een rondje door de stad te rijden zodat we wisten hoe de bussen zouden rijden wanneer we naar de hoofdstad wilde gaan. Ongeveer een half uurtje rond gereden en hij vertelde ons de ins en outs van het openbaar vervoer en wat we allemaal konden doen in de hoofdstad.

S'avonds een simpele pasta gemaakt die verrekte goed smaakte want we hadden alleen rond de middag een broodje gegeten bij het tankstation dus al had er een gebakken slipper op het menu gestaan hadden we die nog opgegeten. Nick was aardig kapot van de lange dag dus die ging om een uur of 9 naar bed en Tom was er een uurtje later ook wel klaar mee en is ook naar bed gegaan. Misschien dat ze nog last hebben van een kleine jetlag maar die zal zo wel over zijn. Zelf nog even een filmpje gekeken en rond elf uur ook maar is mijn nest ingedoken. De verbranding status valt nog aardig mee op dit moment zijn alleen mijn enkels flink rood want die was ik vergeten in te smeren en mijn nek heeft een beetje dezelfde kleur als Fluffy(de knuffel die ik kreeg op m'n afscheidsfeestje:)
Onze tweede dag zijn we op het moment aan het genieten van de Caribische gewoonte van lekker niks doen beetje spelletjes spelen boekje lezen plannen maken voor de rest van de tijd en vooral proberen te beseffen wat ons allemaal nog te wachten staat hier.

Eerste bezoekje aan bridgetown

We hebben ontdekt dat het ritme één dag veel doen en dan een dag lekker niksen rond het huis een aardige formule is om hier te leven. Dus na het dagje niks doen van dinsdag was het gister tijd om iets te ondernemen. 'S morgens eerst lekker naar het strand geweest, we gingen opzoek naar een korte route naar het strand daar kwamen slechts twee kleine probleempjes bij kijken. 1: de wegen hier lopen niet bepaald recht, dus voor je t weer loop je weer de verkeerde kant op of kun je opeens niet verder. 2: Het eiland is ontzettend heuvelachtig en wij zitten op een berg dus voor we naar het strand kunnen moeten we afdalen, enige probleempje dat is meestal een val van ongeveer dertig meter en nu hebben we ondertussen in een strook van ongeveer 4 km twee trappen ontdekt, dus dat was veel straatjes inlopen erachter komen dat er geen trap was en weer terug en opnieuw proberen. Gelukkig is de bevolking hier ontzettend behulpzaam dus op een gegeven moment hing er een vrouw uit de raam en die vroeg ons waar we heen wilde, dus die wees ons de weg. Strand bereikt dus lekker aan het strand gelegen en een beetje gezwommen.

Na thuis even snel iets gegeten te hebben zijn we naar de bus gelopen om naar Bridgetown te gaan. Daar aangekomen een beetje rondgestruind eerst kijken wat televisies hier kosten aangezien wij zo slim zijn geweest op goed geluk een ps3 mee te nemen en het bleek dat we geen tv in huis hebben dus de ps3 hadden we ook thuis kunnen laten. Omdat we nog niks gegeten hadden zijn we bij een restaurantje gaan zitten om een hapje te eten. Tito had ons Roti aangeraden dus die hebben we dan ook maar gepakt. Daarbij bestelde we ons eerste biertje een Banks wat hier het standaard bier is, en dat is geen straf kan ik je vertellen. Heerlijk verfrissend biertje wat iets wegheeft van een corona maar dan lekkerder. De roti was lekker pittig iets wat ik niet erg vond maar Tom houd niet zo van pittig eten dus die heeft de rest maar laten staan. Om een uur of 5/half 6 de bus terug naar huis gepakt, dat blijkt hier ook de spits te zijn want we zaten op een gegeven moment met 22 man in zo'n klein busje! En toen we aan de deuropenmaakman vroegen of de bus vol zat zei die "mwah een stuk of 3 moet nog wel lukken" dit terwijl er al mensen half over elkaar heen zaten. Ook zijn we er die dag achter gekomen dat de mensen in de busjes niet vast samenwerken. Op een gegeven moment kwam er een busje langs zonder deuropenmaakman dus iemand die bij een kraampje langs de weg stond waar we mee aan t praten waren zegt tegen zijn vriend ik ga even kijken of ik bij hem kan werken, dus hij loopt naar die bus toe praat even met de chauffeur en springt de bus in en begint te werken.

Gisteren was weer een rustig dagje, beetje gegamed (ja ik weet het schaam, schaam dat jullie op een tropisch eiland zitten en dan binnen gaan zitten gamen) maar het is hier nou eenmaal niet te doen om twee dagen actief te zijn want daar heb je de energie niet voor, tenminste wij nog niet :P. Nog even met de bus naar de winkel geweest om eten te halen. En daarna drie afleveringen wie is de mol gekeken omdat Nick en Tom de eerste twee nog niet bekeken hadden.
Vrijdag was het tijd voor onze eerste schooldag, een dag oriëntatie en maandag beginnen de lessen. Het toeval wil dat dinsdag een nationale feestdag is dus dan hebben we alweer vrij, heel erg jammer natuurlijk. Als eerste werden we ontvangen door Paula Jarvis de vrouw waarmee we de hele tijd op en neer hebben gemaild om alles geregeld te krijgen. Toen een half uur lang een vrouw die vertelde hoe de tentamens gingen, iets waar volgens mij hooguit 5 minuten voor nodig waren maar goed als zei 20 keer hetzelfde wil vertellen dan houd ik haar niet tegen. Daarna kregen we een hapje en een drankje en daarbij konden we de andere internationale studenten leren kennen. Veel nieuwe gezichten en t was erg gezellig, het bleek dat op ongeveer 10 minuten lopen van ons een stel Finnen en een Canadees wonen. Paulina en Roxanne wonen hier al een half jaar omdat die een heel schooljaar hier verblijven dus we hebben toen plannen gemaakt om met hun 's avonds op stap te gaan. Een van de Finnen is Timo, een relaxte dude die ook wil leren surfen dus misschien dat ik samen met hem ergens lessen kan gaan nemen. Verder hebben we een rondleiding gekregen over de campus van een man die niet echt Engels praten maar meer Bajan (het plaatselijke dialect) dus veel van ons konden er weinig van maken en we knikten en lachten maar een beetje, was wel een grappige man maar wat ie vertelde kon ik weinig van maken behalve dan het feit dat hij het raar vond dat we nooit een dood persoon hadden aangeraakt, andere cultuur zullen we maar zeggen. Ongeveer dertig studenten moesten zich nog registreren waaronder wij, dit duurde een hele tijd, om 1 uur begon ze met registreren en wij waren als laatste dus moesten een lange tijd wachten. Het was niet echt een straf beetje rondgestruind op de campus en navraag gedaan over de mogelijkheden qua sporten hier. Ze zoeken nog voetballers voor het schoolteam maar helaas gaat dat hem nog niet worden met mijn knie, dus ben ik aan het overwegen om als beginner met cricket mee te doen. Niet gevaarlijk voor mijn knie en als t niet gaat kan ik meteen stoppen omdat ik toch op recreatief niveau mee moet doen aangezien ik geen flauw idee heb hoe het werkt. Na het wachten kwam die vrouw om vijf uur na ons toe, ja sorry jongens maar ik moet nu naar huis dus kom maandag morgen maar terug. Waar in Nederland een studenten vakbond was opgericht om te pleiten dat dit niet kon boeide het ons niet zo heel veel. Wel hebben we vast ons eigen rooster kunnen maken en dat is vergelijkbaar met thuis. Maandag hebben we 50 minuten school, dinsdag van 11 tot 7 woensdag 10 tot 1 en donderdag volgens mij van 10 tot 5 en vrijdags hebben we als echte studenten lekker vrij.

Gisteren avond zijn we met de Finnen naar Oistens geweest, daar zijn elke vrijdag de fishfry feesten. Het komt erop neer dat er twee podiums staan met plaatselijke muziek, een soort reggae met af en toe een liedje dat we kennen van snoop dog en zelfs What does the fox say(voor iedereen die dit niet kent, meest belachelijke lied ooit maar wel super vet). Het was een gezellige avond waarbij we ook de rest van de klasgenoten nog tegen zijn gekomen en waarschijnlijk gaan we vanmiddag nog met een aantal naar het strand.