Ik denk niet dat ik ooit nog terug ga komen

Het huisfeest wat we hebben gegeven voor Nick zijn verjaardag was ronduit episch. Het was echt net als in de american pie films. We hadden geen bierpong tafel dus toen hebben we maar even een deur uit z'n verband getrokken en deze gebruikt om op te bierpongen. Helaas werd team Nederland bij de bier olympics wel keihard afgemaakt maar dat mocht de pret niet drukken. De volgende ochtend wakker worden met een brakke kop en dan de ravage aantreffen in huis en in de tuin. Overal lagen bierflesjes plastic bekers, plastic borden en weet ik veel wat er allemaal lag. De macaroni pie die ik gemaakt had is trouwens goed in de smaak gevallen en iedereen heeft er goed van gegeten. Mijn matras was trouwens door iemand ondergekotst (nee mam ik was het niet!) Dus twee dagen op de bank geslapen zodat mijn matras buiten kon luchten en nu kan ik er weer rustig op slapen.

Ook ons schoolwerk begint eindelijk te komen helaas. Ons eerste essay is inmiddels geschreven en ingeleverd. Verder zijn er een aantal presentaties en grote opdrachten waar we misschien iets eerder aan hadden moeten beginnen.

Het weekend daarna hebben we het eens niet op een zuipen gezet en zijn we zaterdag een flink stuk gaan hiken. We hebben de bus naar Speighstown gegaan en zijn gewoon gaan lopen. We zijn door weilanden gegaan, onbewandelbare "paden" zijn we over en doorheen gegaan. Een aantal mooie uitzichten vanaf heuvels mogen bekijken. We zijn halverwege een verlaten plantatie huis tegengekomen, daar zijn we naar binnen gegaan op goed geluk want we waren niet helemaal zeker dat het verlaten was. Maar het was echt super om te zien, de kerkers zaten onder het huis en ik voelde dat ik een stuk geschiedenis aan het bekijken was. Het was vrij imponerent om te zien en het was mooi om een stuk geschiedenis te bekijken. Tussendoor zijn we bij een straattentje gaan zitten eten, we kregen een bakje met aardappel een berg kruiden en wat groenten en een klodder ik weet niet wat het was maar het was ontzettend lekker maar ook wel ontzettend pittig. Daarna nog een stuk door gewandeld en nog wat meer bekeken onderweg, nog een roedel wilde honden tegen gekomen maar die deden niks. We strandde in een dorpje met een heerlijk uitzicht van waar we de noordkust konden zien liggen maar het was al laat in de middag en het was te ver om nog naartoe te lopen. Toen we terug naar de busroute aan het lopen waren begon het opeens te gieten. We stonden tien minuten onder een bananenboom die weinig beschutting bood tot we opeens een half afgebouwd huis 50 meter verderop zagen staan waar we toen maar naartoe zijn gerend al was het daar toen eigenlijk al te laat voor. Toen we een half uur op de bus stonden te wachten reed er opeens een auto langs die achteruit reed en vroeg of we een lift wilde naar de dichtstbijzijnde stad. Ondanks dat we vroeger geleerd hebben stap nooit in bij een vreemde, dachten wij wat wil hij drie gezonde Hollandse jongens maken dus gewoon ingestapt. Het was een ontzettend aardige man van een jaar of 30 waar we een goed gesprek mee konden voeren. Hij bood ons daarna aan tot de universiteit te brengen en wij dachten ja dat is eigenlijk ook niet verkeerd. Thuis aangekomen een warme douche genomen en een lekkere pizza naar binnen gewerkt.

De zondag wilde we eigenlijk naar het strand gaan maar het weer was dusdanig "slecht" dat we besloten maar een rustig dagje te pakken en maar eens een dag oud Hollands te gaan gamen.

Vrijdag stond onze derde surfles op het programma en deze stond in het teken van onze eigen golven pakken zonder duwtje in de rug, het was me vorige les al één keer gelukt om er een zonder hulp te pakken maar omdat de Ajani(onze surfleraar) dat niet gezien had vond hij die niet tellen. Het moeilijke aan je eigen golf pakken is vooral de timing, waar hij eerst een duwtje gaf op het juiste moment en riep wanneer je moest gaan staan moesten we nu zelf hard genoeg peddelen om de golf te halen en dan ook nog op precies het goede moment gaan staan en dan ook nog op de goede plaats op je plank omdat anders ofwel je neus in het water schiet de neus uit het water komt of je kantelt om. Het was wel echt een goed gevoel toen we allemaal onze eigen golven goed te pakken kregen na een aantal keer hopeloos te hebben gefaald natuurlijk. Het mooiste moment was toen Tom, Nick, Ajani & ikzelf natuurlijk samen een golf pakte en maar goed dat we al een beetje kunnen sturen anders hadden er nog wel is ongelukken kunnen gebeuren maar het ging goed en was echt super gaaf. Aan het eind van de dag was er ook een jongetje van een jaar of zeven met zijn pa aan het surfen, de vader was het hem aan het leren en die jongen kon dus gewoon al twintig keer beter surfen dan wij maar hij deed het dan ook al een paar jaar. Nadat wij hem aardig aan het moedigen waren begon hij ons tips te geven(een jongetje van zeven!!!) Wel echt super vet en ook van die vader nog een aantal tips gegeven.

Vrijdag avond oftewel Harbor lights! Tom haakte weer eens af dus ik en Nick zijn samen maar de beest uit gaan hangen en dat is ook aardig gelukt, ik denk dat we op dit moment (maandag avond) nog steeds dronken zijn. Het was weer een avond met een aantal alcoholische versnaperingen en een hoop lol. De volgende dag met een katertje naar het strand gegaan en daar een verfrissende duik genomen die onze hoofden best goed deden. 'S middags waren de grootste en belangrijkste paardenraces van het jaar hier op Barbados dus daar zijn we naartoe gegaan. Er waren de hele dag races maar we wisten dat de belangrijkste om vier uur was dus we zijn rond die tijd vanaf het strand even naar de paardenraces gelopen om te gaan kijken. Natuurlijk gebruikte ze ook hier wederom de Bajan time en begon de race uiteindelijk maar een klein kwartiertje te vroeg. De man die langs ons stond had op paard nummer vier gewed, hij had zijn zoontje bij en stond gespannen te kijken. Toen de paarden de arena in kwamen om naar de start te gaan begon de spanning te stijgen. Zelfs voor ons terwijl wij niet hadden gewed begon de spanning te stijgen. Toen de paarden los waren ging de man helemaal los, hij bleef maar schreeuwen en praten tegen de jockey dat ie niet te hard moest etc etc.. Zijn paard lag de hele tijd tweede maar had een aardige eindsprint in petto en won de race met een aardig verschil. 30.000 Barbaduanen gingen helemaal los omdat dit blijkbaar de enige deelnemer uit Barbados was die gewonnen had dus iedereen werd helemaal gek. De man die gewonnen had wilde ik nog feliciteren maar die rende al blij als en met zijn kind in de armen naar het wedkantoor om zijn geld op te halen. Daarna nog even terug naar het strand geweest en toen maar is vroeg naar bed gegaan omdat we zondag weer een stuk eiland wilde gaan ontdekken.

Zondag om acht uur opgestaan om naar de animal flower cave te gaan. Tom kon niet mee omdat zijn moeder en Anne aan kwamen op Barbados dus die ging hun van het vliegveld halen. De grot waar we naartoe gingen ligt in het noorden van het eiland dus we moesten twee bussen pakken om daar te komen maar dat duurde al met al maar een uurtje of anderhalf. De noordkust is heel anders dan de kust aan het oosten en zuiden waar we tot nu toe zijn geweest. Het noorden heeft prachtige kliffen en rotsen. Heerlijke plek om uit te waaien en heerlijk te relaxen met je voeten van de rots af hangend. Ik en Nick waren daar met drie andere studenten waarmee we nog niet heel veel op pad waren geweest, dus het was wel eens leuk om met hun een dag op stap te gaan. Het uitzicht was geweldig en om jullie allemaal even te pesten heb ik er wat foto's bijgedaan. Voor de grot moesten we een beetje entree betalen maar dat was het dubbel en dwars waard. Mooi om te zien die grotten, ze waren stukken mooier dan de grotten waar we met een school trip naartoe zijn gegaan. In de grot was een poel water waar we in mochten zwemmen en Nick en ik voelde ons meteen weer kinderen door op alle stenen te klauteren en bommetjes te maken in het water, onze gids verklaarde ons voor gek toen we aan een rots aan het plafond wilde gaan hangen boven het water omdat de stenen nogal scherp waren maar we moesten ons natuurlijk een beetje uitsloven voor onze vrouwelijke studiegenoten dus wij daar mooi aan gaan hangen en te water gegaan. Toen de rondleiding voorbij was een broodje gehaald met flying fish, Nick en ik hadden een van die meevallers in het leven waar je het allemaal voor doet. We wilde eigenlijk flying fish maar dat was op zeiden we, dus toen bestelden we maar een broodje tonijn die goedkoper was, komt even later de kok langs ja sorry de tonijn is op dus jullie krijgen flying fish in plaats van tonijn voor dezelfde prijs. Best wel erg hoe blij we daarmee waren maar je moet ook de kleine dingen in het leven waarderen zullen we maar zeggen. Na het eten zijn we naar het noordelijkste punt van het eiland gelopen, dat is een meter of 200 van de grot dus die kans konden we niet laten schieten. Op het noordelijkste punt hebben we heerlijk gezeten en in de verte zitten staren. Ik nam even een half uurtje voor mezelf om even te beseffen waar ik was en hoe ontzettend goed ik me hier wel niet voel. Starend naar de golven die insloegen op de rotsen kreeg ik een openbaring.

Anne en de moeder van Tom zijn veilig aangekomen en hebben zich redelijk gesetteld volgens mij, het is ontzettend grappig om dingen die wij ondertussen als compleet normaal beschouwen door hun als raar worden ervaren. Bijvoorbeeld de ZR's de motoren die met weelies door de straat rijden en al die andere dingen die hier elke dag voorbij komen. Het is trouwens echt ontzettend tof om de constante glimlach van Tom te zien nu hij weer bij zijn vriendinnetje is. De komende twee weken gaan we hun het eiland een beetje laten zien en als ze dan weg zijn zitten we alweer op de helft. Hoe vaak Erik me ook gewaarschuwd heeft dat de tijd snel zou gaan en hoe vaak ik ook zei, ach man stel je niet aan dat zal wel meevallen… Ik moet je helaas gelijk geven Erik want de tijd vliegt, ik heb amper het besef dat ik hier al zo lang zit en om eerlijk te zijn nog veel minder het besef dat ik hier ooit nog weg moet gaan. Het voelt allemaal zo normaal op het moment dat ik me niks anders meer voor kan stellen.

Ik begin steeds meer de avonturier in mezelf te vinden en geniet er ontzettend van om dingen te ontdekken hier op het eiland en sowieso begin ik dingen achter mezelf te zoeken en te vinden die ik nooit dacht in me te hebben. Opeens kwam ik met het idee om na mijn studie een wereldreis te gaan maken, geen idee hoe ik dat ga betalen en waar ik naartoe wil en of ik alleen ga of met iemand anders of wat dan ook maar toch denk ik opeens dat ik dat na mijn studie op het moment het liefste zou willen doen van alles. Ook mijn "bucket list" begint goede vorm te krijgen en ik heb besloten dat de dag dat ik thuiskom niks meer toe ga voegen. Dat is hem dan gewoon, dan wordt ie geprint en kan ik beginnen met dingen doorkrassen die ik al gedaan heb ondertussen of voor die tijd nog ga doen. Ik begin me hier een aardige filosoof te voelen dus ik zal maar stoppen met al mijn dromen hier neer te zetten en eerst is goed gaan genieten van wat me hier nog te wachten staat.

We zijn bezig met het plannen van een reis die we na het semester af willen gaan leggen. Op het programma staat een trip naar New York, Washington, Boston, Niagra Falls, Montreal en Toronto. De vraag is natuurlijk of we dit allemaal kunnen betalen maar daar moeten we ons de komende weken maar eens over buigen, we gaan sowieso naar New York maar misschien moeten we wat bestemmingen laten vallen. Eerst onze midterms deze en volgende week succesvol afsluiten en dan gaan denken over het reizen.

Zo dat was hem dan maar weer van deze kant van de wereld. Groetjes vanuit Barbados maar weer van iemand die het uitermate naar z'n zin heeft. Ik zal het wel al honderden keren verteld hebben maar ik heb hier echt de tijd van mijn leven. Klein dingetje, IK KOM NOOIT MEER TERUG, BARBADOS IS VEELS TE AWESOME EN RELAXED, JULLIE KOMEN MAAR HIERHEEN ALS JE ME MIST!!!