Welcome to Barbados

Daar zitten we dan, na maanden fantaseren en foto's bekijken zijn we nu dan eindelijk op Barbados. Gister om vijf uur ging de wekker, waar het normaal best lastig is om je bed uit te komen om vijf uur s'morgens had ik er gister toch weinig problemen mee. Hup de auto in en op naar schiphol. Nick zat daar al te wachten en Tom(t zal ook is niet) kwam als laatste aan. Toen was t toch echt tijd om afscheid van Nederland te nemen, ik was er al vanaf omdat ik mam had thuisgelaten en pap meteen op t vliegveld vaarwel had gezegd. Maar ik had toch het langste familie om me heen omdat heel toevallig in het eerste vliegtuig naar Londen ook Sophie, Jennie & Rosalie zaten dus ik kon nog even rustig afscheid nemen van mijn schoonzusje en mijn kleine nichtje. Waar wij rustig over konden stappen omdat we 2 uur en 45 minuten hadden was dat voor Sophie toch net wat harder rennen want die hadden maar drie kwartier. Dus die renden t vliegtuig uit en hebben volgens mij ook hun vlucht gewoon nog gehaald gelukkig. De tweede vlucht was net wat langer, 8 uurtjes maarliefst. Het zouden er eigenlijk bijna negen zijn maar gelukkig vlogen ze lekker snel en waren we er wat eerder. Nou ben ik geen ervaren vlieger dus toen we aardig wat turbulentie kregen door de sneeuwstormen in Amerika was dat wel even wennen. Een uurtje of drie schudde en butste t aardig in het vliegtuig maar we hebben Barbados gehaald.
Het moment waarop ik het vliegtuig uitstapte was een geweldig moment, de Caribische zeewind blies een heerlijke warme lucht in mijn gezicht en toen kwam een klein beetje het besef waar ik naartoe ben gegaan. Toen meteen onze eerste wetsovertreding begaan, wij dachten met de eerste de beste palmboom even op de foto maar nadat we die gemaakt hadden werd een beveiliger lichtjes boos op ons, verder niks aan de hand gelukkig. De douane deed niet heel moeilijk en we konden door, tassen opgehaald en vervolgens opzoek naar een taxi. Dat was zo geregeld, we hebben gewoon de officiële vliegveld taxi gepakt en moesten 30 dollar betalen voor een rit van 40 minuten dus dat viel ons niet tegen. Enige mooie was dat halverwege de rit die taxichauffeur zegt dat ie niet weet waar ons adres is, gelukkig dat we een mail met een routebeschrijving hadden uitgeprint en daarmee hebben we t toch gevonden. Op het eerste oog is het allemaal een beetje "crappy" maarja dat hadden we natuurlijk ook wel verwacht, toch gaat het allemaal even wennen worden om hier mijn draai te vinden en met een gerust hart rond te lopen maar dat zal vanzelf wel komen. Tito onze huisbaas en zijn vrouw Margaret zijn echt super relaxte mensen. Eerst een rondleiding gehad door het huis en daarna met Tito een rondje gereden door de buurt. Meteen ons eerste eten van Barbados gehad, een heerlijke plaatselijke delicatesse genaamd KFC jaja de Hollanders gaan op reis en gaan meteen fastfood eten. Tijdens de rond rit heeft ie ons de campus laten zien en verder gewoon een rondje door de buurt, waar we meteen de eerste man die in de berm lag te schreeuwen tegen kwamen. Hij lag daar gewoon volgens mij stomdronken te schreeuwen over weet ik veel wat. Toen we terug waren nog even met Tito en Margaret gebabbeld en toen die wegwaren meteen WiFi aangegooid en het thuisfront op de hoogte gesteld. En toen maar is lekker gaan pitten want ik was kapot.
En nu is het de volgende ochtend, een gevoel van What the hell doe ik hier en het gevoel van nou Eindelijk gaat het avontuur beginnen zitten een beetje door mekaar heen. Ik ben super blij dat ik er ben maar ben ook nog wel een beetje nerveus over wat er allemaal gaat gebeuren en hoe mensen naar ons kijken, aangezien we er toch een beetje anders uitzien. Maarja mijn motto is altijd geweest "alles komt goed" dus dat is nu ook gewoon zo dus we gaan maar is een wandeling maken en kijken wat er hier te beleven valt!